Έχοντας περάσει μια δύσκολη περίοδο με το συνεχόμενο lockdown στη χώρας μας . Αναζητούσα ενα
προορισμό που θα κυριαρχεί το φυσικό τοπίο και η θάλασσα. Έχοντας μεγαλώσει σε νησί , συχνά
μοιράζομαι ανησυχίες και σκέψεις μου με την θάλασσα που πάντα βρίσκει τον τρόπο να με ηρεμεί.
Στην Κάρπαθο βρήκα αυτό που έψαχνα !
Το νησί των φυσικών αντιθέσεων για πολλούς και δεν έχουν άδικο. Aπο την πρώτη στιγμή
αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το νησί είναι διαφορετικό, μια άγρια ομορφιά επικρατεί παντού .Το Βουνό
συναντά την θάλασσα με τέτοια ευκολία που δεν έχω ξανά συναντήσει σε άλλο ελληνικό νησί μέχρι
τώρα. Εναρμονίζονται μαζί δημιουργώντας ένα μοναδικό φυσικό τοπίο που με προσκαλεί να το
εξερευνήσω.
Αρχές καλοκαιριού και το νησί δεν έχει ακόμη ούτε κάν τους πρώτους επισκέπτες , στις παραλίες
επικρατεί η απόλυτη σιγαλιά που διακόπτεται μόνο από των ήχο των ζώων και των κυμάτων. Ένα από
τα πράγματα που λάτρεψα στην Κάρπαθο ήταν αυτές οι στιγμές μοναχικότητας .Είναι η στιγμή που
αφήνω την κάμερα και απολαμβάνω το τοπίο κατακλυσμένος από σκέψεις και ανησυχίες
προσπαθώντας να καταλάβω καλύτερα τον κόσμο και να μιλήσω στον εαυτό μου. Ήταν ένα ταξίδι
μετά από μια δύσκολη περίοδο για όλους και είχα όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη για κάτι τέτοιο.
Λόγω της γεωγραφικής του θέσης το νησί θαρρείς πως είναι αποκομμένο από την υπόλοιπη Ελλάδα .
Ακόμη και εντός του νησιού για πολλά χρόνια το βόρειο τμήμα δεν επικοινωνούσε με το νότιο παρά
μόνο δια θαλάσσης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διατηρηθούν τοπικά ήθη και έθιμα του τόπου στο
πέρασμα του χρόνου και να μην αλλοιωθεί η λαϊκή παράδοση από την βιομηχανία του τουρισμού. Η
Κάρπαθος ξακουστή για τα πανηγύρια της και για την τοπική Καρπαθική μουσική. Βλέπεις κάθε
οικογένεια ήθελε να έχει το δικό της εξωκλήσι και την μέρα της γιορτής του Αγίου να καλούν τους
συχωριανούς σε ολονύχτιο γλέντι. Άνθρωποι αγνοί , ανεπιτήδευτοι γλεντούν με την ψυχή τους στα
τοπικά πανηγύρια όπου αναβιώνουν ήθη και έθιμα αναλλοίωτα στο χρόνο. Πιο ξακουστά πανηγύρια
αυτά στους Μενετές και το Απέρι των 15 Αύγουστο, Αη Γιάννη Βρουκούντα στης 28 Αυγούστου και
της Παναγιάς της Βρυσιάνης 8 Σεπτεβρίου.
Πέραν όμως από τις φυσικές αντιθέσεις ανακαλύπτοντας την Κάρπαθο θα διαπιστώνω και πολλές
αντιθέσεις μεταξύ των ανθρώπων που ζουν εκεί. Κάθε χωριό έχει να επιδείξει και κάτι μοναδικό.
Μιλώντας με τους ανθρώπους αντιλαμβάνομαι το πόσο δεμένοι είναι με το τόπο τους, πόσο τον
αγαπούν και θέλουν να μοιραστούν μαζί σου τις ομορφιές του. Χωριά όμορφα πολύχρωμα με τη δική
τους αρχιτεκτονική και αρχοντιά. Περπάτησα σχεδόν σε όλα τα χωριά στην Κάρπαθο και είχα την τύχη
να γνωρίσω πολύ ζεστούς και φιλόξενους ανθρώπους πολλοί απο αυτούς με έβαλαν και στο σπίτι τους
όπως η κυριά Kαλλιόπη στο Απέρι για να μας δείξει το παραδοσιακό Καρπαθικό σπίτι και το πως ήταν
διαμορφωμένο για να εξυπηρετεί της καθημερινές ανάγκες της οικογένειας. Ο παππούς έμπορος της
εποχής έχοντας ταξιδέψει αρκετά κοσμούσε το σπίτι με περίτεχνα έργα λαϊκής τέχνης από τη Σμύρνη
και την Αθήνα . Ήταν ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο.
Μέχρι βέβαια να ξεκινήσει το επόμενο στην Όλυμπο της Καρπάθου. Σπίτια «κεντημένα» πάνω στο
βουνό, πολύχρωμα, όλα με τον δικό τους φούρνο, με τον δικό τους ανεμόμυλο. Εκκλησίες, μικρά
δρομάκια, φιλόξενοι άνθρωποι, παραδοσιακές φορεσιές, έθιμα που διατηρούνται αναλλοίωτα στο
πέρασμα του χρόνου.
Η Όλυμπος η άλλως Ελυμπος όπως ακούγεται στο τοπικό ιδίωμα είναι ένας τόπος που σέβεται και τιμά
τις παραδόσεις του. Στους δρόμους συναντώ γυναίκες να φορούν ακόμη την παραδοσιακή φορεσιά.
Ακόμη και πιο νέα κορίτσια όπως η μικρή Άννα πού μας έκανε την τιμή να φορέσει την όμορφη στολή
της για να φτιάξει στη συνέχεια Μακαρουνες με την Γιαγιά της ! Παρεμπιπτόντως ήταν τέλειες
μαγειρεμένες με το παραδοσιακό τρόπο με καραμελωμένο κρεμμύδι, φρέσκο βούτυρο και Σιτάκα
παραδοσιακό τυρί του νησιού
Με την Κάρπαθο δεν με δένει σχέση πολλών ετών, ούτε την ξέρω σαν την παλάμη του χεριού μου. Για
έναν περίεργο λόγο, όμως, είναι από τα λίγα μέρη που νοσταλγώ. Φεύγω με μια θλίψη που δεν
κατάφερα να εξερευνήσω τον άγνωστο βορρά από το Τρίστομο , μέχρι την Σαρία και τον οικισμό των
Σαρακινων πειρατών.
